Koken in de hospice

Mijn eerste officiële keer als kook-vrijwilligster ging vorige maand niet door omdat de gasten niet in staat waren om te eten. Dat werd vorige week helemaal goed gemaakt. Of ik voor 10 mensen bami wilde maken? Ja! Geweldig!

Het is even vreemd met andere pannen en een ander fornuis. Thuis draai ik voor 10 mensen mijn hand eigenlijk niet om (als het niet te ingewikkeld wordt hoor ?) – nu vond ik het toch wel spannend!
De twee zorgvrijwilligers dekten de tafels – in de woonkamer en op de gang. Voor een buitenstaander zal het raar klinken en voor mij als nieuweling ook, maar … het was gewoon gezellig! Uiteindelijk waren we maar met z’n achten en is er nog een flinke prak in de diepvries beland. Een gast had een zoon uitgenodigd en die zei: nou zeg pa, ik heb je al een tijdje niet zó zien eten. Nou… toen kreeg ik even niks meer weg.

Ik heb deze zomer geprobeerd om zorgvrijwilliger te worden maar dat lag te ver buiten mijn comfortzone. Dit werk past me beter. Het is nog wennen maar ik vond het mooi om te doen.
En ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik over een maand pas weer in de hospice ben. Dan is er natuurlijk weer van alles veranderd, daar moet ik maar niet te veel aan denken.

Kook-vrijwilligster